A familia Fuentes (pan)

  A mediados do século XX había na vila de Ordes un bo número de panadeiros, algúns dos cales estaban emparentados entre si, por exemplo os de Luis en Alfonso Senra, Che na Fonte Estrei e Rosaria no Paraíso que eran familiares e procedían de Herves (Carral). No Recreo estaban o Ramecho e Conde. En Alfonso Senra Antón do Túnel, a panadería dos Fleira (onde hoxe é o comezo da Rúa República Argentina) e na outra man a de Gaudeoso o Loreta, (na rúa que vai aos parques -literalmente, porque foi derrubada para anchear a rúa cando se edificou a Casa do Concello-). Quedaban os Fuentes, tamén emparentados, pois ambos os dous, José e Victoriano, eran irmáns e procedentes de Menlle a escasos 150 metros da igrexa de Leira.

  José Fuentes Brandariz casou con Juana Noya Candal (1879-1965), tamén de Leira, da Casa de Amor (da máquina de mallar) de Codeseda. Establecéronse en Ordes e a súa panadería estaba no que hoxe é o comercio de roupa  de Amalia de Pazos. Alí naceron os seus 7 fillos: Mercedes, María, José, Pura, Manuel, Antonio e José María Fuentes Noya.

  O matrimonio separouse e José, acompañado da súa filla Pura, marchou para Santiago onde montou outra panadería. Juana, agora alcumada Juana do Forno, quedou cos outros fillos en Ordes.

  Pero todos, agás José, acabaron por marchar de Ordes: José María, o máis novo, morreu na Guerra Civil na batalla de Brunete e Antonio tamén morreu moi novo na Coruña. Mercedes marchou a Madrid, María a Buenos Aires, Pura xa estaba en Santiago e Manuel o Bolichero (1913-2002), alcumado así porque tiña unha fábrica de gasosa ("boliches") na Rúa dos Lagartos, rematou por establecerse en Curtis e foi quen acolleu á súa nai Juana nos últimos anos, por iso os dous están soterrados alí.

  José Fuentes Noya Pepe de Juana (1910-1983) vivía diante do médico Antonio Concheiro, pero este comproulle o terreo e despois estableceuse no que agora é a Rúa Nova. Alí el mesmo edificou a 1ª casa da rúa porque, despois de que a Fiscalía lles pechara o forno familiar, dedicouse a construción. De feito el tamén foi quen comezou o que actualmente é o barrio do Piñeiro asociándose con Modesto Fernández Vázquez (1916-1989), o creador da "Funeraria la Milagrosa" -hoxe "San Isidro"-. Compraron os terreos á familia de Xan Ferreiro e logo Modesto facía a carpintería e el o traballo de albanel -coa axuda dos seus fillos-. Así construíu as tres primeiras casa do barrio máis próximas á vila.

  Logo, aproveitando que a súa muller Estrella Garaboa Méndez (1915-2002), unha moza procedente da Calle de Poulo, aprendera o oficio de panadeira, precisamente co seu sogro en Santiago, volveu ao negocio familiar e montaron a panadería na casa da Rúa Nova. O matrimonio tivo 5 fillos: María de la Cruz, Francisco, Carmen, Isabel e José María Fuentes Garaboa.

  O menor, José Mª, foi o único que quedou na vila. Carmiña estableceuse en Bilbao e os outros tres marcharon para Venezuela, aínda que a maior, Maruja e o seu marido, Toniño de Faya, retornaron a Ordes.

FONTE (nunca mellor dito): Isabel Fuentes

 Victoriano Fuentes Brandariz, máis coñecido como Vitorio, foi aprender o oficio lonxe. En 1919 traballaba nunha panadería en Présaras (Curtis). Despois dalgún atranco coa lei, estableceuse na Rúa dos Lagartos onde montou a súa propia panadería. Volveu ter novas leas nos duros anos de posguerra (multárono con 4.000! pesetas da época por ocultación e transporte clandestino de trigo).

  Casou con Jesusa Villaverde Franqueira (1897-1992) coa que tivo 3 fillos: Francisco, Manuel e José Fuentes Villaverde.

  Francisco (1919-1997) tamén montou unha panadería na Rúa República Argentina (a que hoxe é a "Panadería Milagros"). Casou con Isabel Garea Gestal. Os últimos anos de vida tivo trastornos mentais ata o punto de atacar gravemente á súa muller. O seu único fillo, Mario, tivo unha droguería en Alfonso Senra fronte ao "Nogallás".

  Manuel (1932-2019), a quen tamén lle chamaban Vitorio ou Manolo de Vitorio, foi o que continuou na casa paterna. Casou con Flora Rey Figueira, unha moza das Casillas (filla de Manuel Rey e Modesta Figueira). O seu fillo Manuel continúa a tradición panadeira.

  José (1939-2013) instalouse na parroquia de Queixas (Cerceda) e casou con Mª del Carmen Queijas Martínez.